Доктор апа

Ничек алай була икән

Доктор апаның кулы:

Эсселәсәң – салкынча күк,

Ә туңсаң – шундый җылы.

Ап-ак бүлмәгә керә ул,

Ап-ак халатын кия ул.

Чирең булса: “И, тәмле”, - дип,

Иң әче дару бирә ул.

Эчкәндә чырай сытыла,

Ә терелгәч көләсең.

“Тәмле” дигән сүзнең серен

Шулвакытта беләсең.

Янгын чыгу –куркыныч хәл ,

Шуңа без бик сак булыйк.

Бакчадагы апаларның

Сүзләрен һәрчак тыңлыйк.

Шырпы белән уйнамыйк без ,

Утка якын бармыйк без.

Әтиләрне - әниләрне

Хәсрәткә салмыйк без.

Өлкәннәр борчылмасыннар ,

Кайгы – хәсрәт килмәсен.

Кызыл әтәч беркайчан да

Безнең янга килмәсен.

Яз җиткәнен белгәннәр,
Сыерчыклар килгәннәр,
Ояларны күргәннәр,
Сайлап-сайлап йөргәннәр.

Мин ясаган ояны
Икесе бик яраткан.
Алмасын дип башкалар
Саклашалар чиратлап...

Сәлам биреп аларга
Ерактан ук сызгырам.
Сәлам биреп алар да
Шундый итеп сызгыра:
Хәтта миннән уздыра.

Бөре чуклары белән,
Сыерчыклары белән
Яз килә, яз килә.
Яз ишекләрдән керә,
Яз тәрәзәдән көлә,
Кар суында йөгерә,
Яшеллеккә төренә.
Яз ләйсән булып ява,
Яз күкри-тетри һава.
Яз кошлар белән кайта...
Язны һәркем ярата.