Халкына фидакарьләрчә хезмәт итеп, исемен мәңгеләштереп калдырган шәхесләр гасырга бер генә тапкыр туа. Татар халкының шундый бөек шәхесе, әлбәттә – Габдулла Тукай.

Г. Тукай – руслардагы А.С. Пушкин кебек, яңа әдәби телгә нигез салган бөек шәхес. Ул үзенең кыска гына гомерендә бик бай әдәби мирас калдырган. Аның шигырьләре, поэмалары, тәнкыйди проза әсәрләре, истәлекләре, мәсәлләре, балалар өчен язылган шигырь-хикәяләрен галимнәр хаклы рәвештә хәзер дә бик теләп өйрәнәләр.

Әле укый белмәсәк тә,

“Туган тел”не җырлыйбыз.

Бу Тукай абый бүләге,

Иң гүзәл бер җыр, дибез.

Әкияләрен сөйләп, тыңлап,

Телләребез ачыла.

“Су анасы”, “Шүрәле”ләр –

Безнең дуслар барысы да.

Нинди таныш моңлы көй бу,

Тукай җыры “Туган тел”?

Истән бер дә чыкмый торган

Халык көе “Туган тел”.