Кил, бәхетле Яңа елым,
Төкле аягың белән.
Якты, матур, шат көннәрең
Тыныч айларың белән.

Куян елы белән.

 Кар, кар, кар ява, Бураннарны туздыра. Кулларга төшеп эри, Үзе бик тиз туңдыра. Йомшак карны алабыз, Аннан туплар ясыйбыз. Кар атышып уйныйбыз, Бик күңелле яшибез. Суыктан без курыкмыйбыз, Рәхәтләнеп уйныйбыз. Кар бөртекләрен куып, Уйнаудан һич туймыйбыз.

Яңа ел бәйрәме, аңа бездә  ничек әзерләнүләре, нинди әкият геройлары килүе, Кыш бабай, Кар кызы турында күзаллауларны киңәйтү;балаларда бәйрәмнәргә карата уңай мөнәсәбәт булдыру.

Урманнарга, бакчаларга,
Урман, кырлар өстенә
Ак мамыктай күбәләк кар
Төшә дә төшә генә.

Һава саф – рәхәт суларга,
Яп-якты бөтен урын,
Кыш бабай килде кунакка,
Җир киде җылы тунын.

Йөзләремә килешәсен, кайлардан гына белгән

Туган көнгә Дәү әтием, түбәтәй алып килгән

Түбәтәемне кидем мин, көзге каршына килдем

Менә шундый була ул, татар малае! – дидем.