Әле хәтерлим бит бүгенгедәй
Мәктәбемә йөгереп барганны.
Тәүге тапкыр бусагасын атлап,
Укытучым каршы алганны.

Ул көннән соң ничә айлар үтте,
Ничә еллар ташудай акты.
Саф күңелнең күпме хатирәсе
Мәктәп тактасына язылды.

Дан җырлыймын укытучы кешемә мин,
Рәхмәт әйтеп, сөеп, олылап.
Җәймә булыр сезнең фатихагыз
Безне көткән тормыш юлында.

                         ***

Бу тормышның озын юлларыннан

Атладың да , һаман атладың;

Кеше дигән, укытучы дигән

Исемеңне горур сакладың.

                         ***

Укытучы... Нинди матур бу сүз.
Укытучы- хезмәт иясе.
Якын кешеләрем, сезнең алда,
Килә безнең (минем) башны иясе.

Укытучы кеше гыйлем иясе дә,
Әни кебек үзе мөлаем.
Зирәк сүзен кызганмаган
Бу дөньяда бар соң кем тагын?

Укытучы мәңге онытылмый
Хөрмәт-сөю һәрчак саклана.
Укучылар оясына очкан коштай
Вакыт табып сагынып кайталар.

Укытучым, җанга якын кешем
Кылдыгыз сез безгә изгелек.
Гамәл, киңәшегез үзегезгә
Бирсен иде бары игелек!

***

Көнләшәбез, чөнки  мондый хөрмәт,

Бик күпләргә әле эләкми;

Хезмәтегез халык күз алдында

Артык сүзләр монда кирәкми.

***

Ничә буын Сезнең образны

Маяк итеп алган юлына

Ничә буын рәхмәт әйткән зурлап,

Аттестатын тотып кулына.