Яхшылык – ул изгелек, мәрхәмәтлелек, шәфкатьлелек. Кеше яшәгән саен, бу төшенчәне күбрәк аңлый. Кешегә яхшылык эшләү бик кирәк, чөнки син эшләгән яхшылык җирдә ятмый. Ул яхшылык булып барыбер үзеңә әйләнеп кайта.

“Яхшылык эшлә дә суга сал…” — ди халык. Халык әйтсә, хак әйтә. Шушы халык сүзләрен истә тотып, һәр кеше яхшылык эшләп кенә яшәсә, бу дөнья күпкә матуррак, яхшырак, күңеллерәк булыр иде. Безнең балалар бакчасында да бүген яхшылык дәресләре үтте.

Яхшылык эшләү һәр кешенең кулыннан килә. Ул бик зур һәм кечкенә эшләрдә чагыла. Дустыңа,  туганыңа һәм хәтта бөтенләй таныш булмаган кешеңә елмаеп карау, егылса кул бирү, булдыра алганча авыр хәлендә ярдәм итү, яхшы яңалыклар белән шатландыру – болар барысы да яхшылык инде. Татар халык мәкаль-әйтемнәрендә язшылык мактала, яманлык хурлана.

В нашем детском саду прошли уроки доброты.