Йолдыз ханым әлеге китапны үз итеп “Изге теләкле бүләк” дип атый. Ярый әле, өлкәннәр арасында сабыйлар күңелен яхшы белүче-аңлаучылар бар. Китапка кергән шигырьләр кыска-җыйнаклар, үзләре гадиләр. Ләкин алар нәниләрне Туган илен, Туган телен, Әти-Әнисен, табигатьне, тормышны яратырга өйрәтер өчен таман гына”, – дип, яза ул. Бу дөньяда бернәрсә дә болай гына, очраклы гына булмый. Нурзия Рашитовнаның да бүгенгесе көндә “Салават күпере” балалар бакчасында эшләве дә очраклы түгел. Әлеге бакчаның исеме күңел халәтенә тәңгәл килә - аның да җанында аллы-гөлле салават күпере балкый! Һәм иң сөендергәне: ул ошбу матурлыкны башкалар белән дә юмарт бүлешә, шигырьләренә төреп, үзе ак кәгазьгә тиңләгән балалар күңеленә дә сибә. Китапның бер битендә ал чәчәкле, күбәләк-бөҗәкле җәйге болын булса, икенчесендә - кар-буранлы кыш, өченчесендә бай көз тантана итә. Нечкә күңелле, кайгыртучан җанлы шагыйрә апа, малай-кызларга кушылып, миләшкә дә рәхмәт әйтә. “Кыш карсыз булмаса иде”, - дип тә борчыла. Үзе тәрбияләгән сабыйлар шикелле үк, ихлас уй-хыяллар, шатлык-куанычлар белән яши ул. Кыскасы, Балачак иле хуҗасы Нурзия ханым Мирхазова балаларга нинди бүләк кирәген яхшы белә.