22 июня 1941 года - скорбный день, разрушивший судьбы целого народа страны, нескольких поколений людей, и Великая Отечественная война, длившаяся 1412 дней и ночей, навечно раной в сердцах многих. Эта рана не заживает и не уменьшается. И грустные, тяжелые воспоминания, написанные кровью на сердце, - в сердцах тех, кто испытал эти тревожные годы на своих плечах. В глазах-слезы, в душе — вечная печаль, вечная тоска. 22 июня мы, сотрудники Муслюмовской школы искусств, в восемь часов вечера приняли участие в церемонии зажжения свечи памяти в мемориальном комплексе. Пусть наши сердца будут спокойны, пусть никогда не увидят беды войны. Мы всегда в долгу перед теми, кто самоотверженно защищал нашу страну и пал на полях сражений, которых мы никогда не забудем.

1941 елның 22 июне тулы бер ил халкының, берничә буын кешеләренең язмышын җимергән хәсрәтле көн, аның дәвамы булган 1412 көн һәм төн дәвам иткән Бөек Ватан сугышы бик күпләрнең күңел түрендә мәңгелек яра булып сулкылдый. Төзәлми дә, кимеми дә бу яра. Йөрәккә кан белән язылган моңсу, кайгылы, авыр хатирәләр дә бу хәвефле елларны үз җилкәсендә татыганнарның күңел түрләрендә. Күзләрдә — яшь, күңелләрдә — мәңгелек үкенеч, мәңгелек сагыш. Ил-көннәребезнең имин булуын, бу дәһшәтле елларның кабатланмавын теләп, 22 июнь көнне без, Мөслим сәнгать мәктәбе хезмәткәрләре дә кичке сәгать сигездә мемориаль комплекста хәтер шәмен кабызу чарасында катнаштык. Күкләребез тыныч булсын, сугыш афәтләрен беркайчан да күрергэ язмасын. Гомерлэрен аямыйча илебезне саклаучылар һәм яу кырында ятып калучылар алдында без мәңге бурычлы, аларны без беркайчан да онытмасак иде.