И Казан! Дәртле Казан! моңлы Казан ! нурлы Казан !     

Мондадыр безнең бабайлар түрләре, почмаклары,  мондадыр . . .   

Туктагыз тукта, мин дә сезгә бер    кыйса сөйләп узыйм әле,                     

Тыңлагыз  . . .

Нәкъ  Казан  уртасында бардыр бер урын  –  «  бакча » диләр; 

Иртәләрен шау-гөр килеп, балалар җыела диләр …

Гәрчә анда тормасам да, мин бераз йөргән идем,                 

Җирне әм-мәз тырмалап , чәчкән идем, урган идем.

Бу бакчаның, -  һич онытмыйм,  - һәр ягы болын иде,                                   

Ул чәчкә, яшел үләннәр хәтфәдән юрган иде.

Зурмы? Дисәң, зур түгелдер, бу бакча  б - и - и - и – к  кечкенә,

Балалар йөрер төркемнәр -  бары тик өч – дүрт... кенө. 

Анда бик салкын вә бик эссе түгел, урта һава,

Җил дә вакытында исеп, яңгыр да вакытында ява.

Мәйданында айва, виноград, ирга, колмак, магония да, җир җиләк;

Күз  ачып йомганчы, һичшиксез, җыярсың бер чиләк.

Бик хозур рәт-рәт тора чыршы,миләш, нарат ;

Төпләрендә ятканым бар, хәл җыеп, күккә карап.

Ак, кызыл, ал, сап-сары, зәңгәр, яшелдән чәчкәләр;

Һәр тарафка тәмле исләр чәчкәли бу чәчкәләр.

Үпкәлиләр чәчкәләрне төрле төсле күбәләкләр килеп, киткән булып,     

тагын да шунда кунгалап

Бервакыт чут-чут итеп сайрый ходайның кошлары;

Китә җаннарны кисеп, ярып садаи хушлары.

Җәй көнен яздым бераз; языйм әле кыш, көзләрен                  

Алтын башаклы кырларын, яшелчә бакчаларын

Бу бакчаның мин беләм бәйрәм, сабан туй « батырларын »

Язмыйм куркып, еракларга китәр дип уйларым  . . .

Кайларда, кай тарафларда соң бу урын, кемнәр бу – дисезме сез ?. . Әйтсәм әйтим, белегез сез :

                                      « 126 нчы балалар бакчасыннан, без !

(Безнең белән танышуны фотогалерия аша дәвам итә аласыз.)