Бүген балалар бакчасында тагын бер тапкыр Г. Тукай иҗатына әйләнеп кайттык. Әйе шул Тукай безнең өчен гади шагыйрь генә түгел, ул безнең өчен бик якын кеше, балалар сүзе белән әйтсәң, ул безнең абый.... Иртән үк өлкәннәр төркеме буйлап Шүрәле аптырап йөри иде, тагын каяндыр су анасы килеп чыкты - ям яшел, тузган башлы. Бу күренеш балаларны аптыратмады, "Балалар бу кеннәр инде?" - дигән сорауга дәррәү генә, "Тукай абыйның әкиятеннән кунаклар!!" - диеп җавап бирделәр. Шагыйрьгә багышланган кичә (төркемдә оештырылган бәйрәм) бик күңелле үтте. Азактан Шүрәле балалар белән аралашкач йомшарды - барсына да күчтәнәчләр таратты. Без киң күңелле, дөрес халык, безнең балалар бакчасында бу  безне бик шатландыра.

           Сегодня в детском саду еще раз вернулись к творчеству Г. Тукая. Да, Тукай для нас не просто поэт, он для нас очен близкий человек, если сказать словами детей - он для нас старший брат.... С раннего утра в комнатах старшей группы взад-вперед ходил Шурале, словно что-то потерял и никак не мог найтти. Откуда не возьмись появилась Водяная, вся зеленая, растрепанная,  аж жуть. Это детей не удивило, на вопрос "Дети, а что у вас творится?" все ответили в раз, "Это персонажи из сказок Г. Тукая, и пришли они  пришли в гости!". Утренник посвященный поэту прошел активно и весело. В конце утренника, Шурале от полученного удовольствия смягчился, всем без исключения раздал гостинцы. Добрый и правильный мы народ, и это нас всех в нашем саду, радует.