Традиционной игрушкой в быту, даже в самых бедных семьях на Руси, с давних времен была тряпичная кукла. Славянским тряпичным куклам не менее пяти тысяч лет. Игра в куклы поощрялась взрослыми.   Народная мудрость гласит: «С куклами водиться – бытию учиться», «В куклы играть – счастье познать». Пока дети были маленькими, кукол им шили матери, бабушки, старшие сестры. С пяти лет такую куклу- потешку уже могла делать любая девочка. В кукольных играх дети непроизвольно учились шить, вышивать, прясть, постигали традиционное искусство одевания.
Традицию изготовления тряпичных кукол бережно хранит семья Назмутдиновых, проживающая в нашем городе. Мама, Ольга Александровна, художник по образованию. Свою страсть к художественному творчеству она передает своим детям. Две старшие дочери – воспитанницы нашего детского сада №30 «Улыбка». Часто они приносят в садик игрушки, изготовленные своими руками, которые вызывают неподдельный интерес у сверстников. Сегодня мы попросили маму девочек поделиться   своим умением изготовления тряпичных кукол – закруток.  Ольга Александровна рассказала: «Куклы - закрутки изготавливаются очень просто. Туловище – кусок ткани, закрученный вокруг своей оси и скрепленный ниткой. Таким же способом изготовлены руки и, наконец, небольшой шарик – голова, прикрепленный к туловищу. У тряпичных кукол лицо не изображалось. Безликая кукла не может принести вред ребенку. В каждом доме кукол мастерили по-своему. Не было даже двух одинаковых кукол на улице. Мастера вкладывали в куклу всю свою душу и любовь. По сравнению с нашими временами, дети в древности очень бережно относились к куклам. Игрушки никогда не оставляли на улице, не разбрасывали по избе, а берегли в корзинах, коробах, запирали в ларчики». Ольга Александровна любезно согласилась провести мастер-класс по изготовлению народной тряпичной куклы-закрутки. Вот такие куколки получились у наших воспитанниц. Они полюбились и младшим членам семьи – братику и сестричке. Так и живут народные традиции в наших семьях!

Көнкүрештә традицион уенчык, хәтта Русьның иң ярлы гаиләләрендә дә, борынгы заманнардан ук чүпрәк курчак булган. Славян чүпрәк курчакларына ким дигәндә биш мең ел. Курчаклар уйнау өлкәннәр тарафыннан хупланган.   Халык зирәклеге болай дип әйтелә: "Курчаклар белән аралашу – булу – өйрәнергә, курчакларда уйнарга-танып белү бәхете". Балалар кечкенә булганда, курчакларны әниләре, .иләре, олы апалары тегәләр. Биш яшеннән мондый шаярту курчакны теләсә кайсы кыз ясый алган. Курчак уеннарында балалар ирексездән тегәргә, чигәргә, үтүкләргә өйрәнәләр, традицион киенү сәнгатен үзләштерәләр.
Чүпрәк курчаклар ясау традициясен безнең шәһәрдә яшәүче Нәҗметдиновлар гаиләсе саклый. Әнисе, художга Александровна, белем буенча рәссам. Сәнгать иҗатына булган мәхәббәтен ул балаларына тапшыра. Безнең 30 нчы балалар бакчасында тәрбияләнүче ике олы кызыбыз – «Көлемсәр. Еш кына алар бакчага үз куллары белән ясалган уенчыклар алып киләләр, алар яшьтәшләрендә чын кызыксыну уята. Бүген без кызларның әнисенә чүпрәк курчаклар ясау осталыгы белән уртаклашуны сорадык.  Ога Александровна сөйләде: "Курчаклар бик гади ясала. Тән-үз күчеше тирәли әйләндерелгән һәм җеп белән беркетелгән тукыма кисәге. Шул ук ысул белән куллар һәм, ниһаять, гәүдәгә беркетелгән кечкенә баш шары ясалган. Чүпрәк курчакларының йөзе сурәтләнмәгән. Йөзсез курчак балага зыян китерә алмый. Һәр йортта курчакларны үзчә ясаганнар. Урамда бертөрле ике курчак та булмаган. Осталар курчакка бөтен җаннарын һәм мәхәббәтләрен салганнар. Безнең заманнар белән чагыштырганда, борынгы заманда балалар курчакларга бик сак караганнар. Уенчыкларны беркайчан да урамда калдырмаганнар, йорт буйлап сипмәгәннәр, ә кәрзиннәрдә, тартмаларда саклаганнар, тартмаларга бикл иткәннәр. Ога Александровна халык чүпрәк курчак-круткасы ясау буенча мастер-класс үткәрергә ризалаша. Менә шундый курчаклар безнең тәрбияләнүчеләрдә килеп чыкты. Алар гаиләнең кече әгъзаларына да – абый белән апага да гашыйк булалар. Гаиләләребездә халык традицияләре шулай яши!