Правильно! Это дятел! 25 ноября ребята старшей  группы №1 отметили праздник этого неутомимого труженика - День дятла. Задолго до праздника мы с воспитанниками читали рассказы детских писателей: Евгения Чарушина «Дятел»,  Виталия Бианки «Дятел и малиновка», Михаила Пришвина «Лесной доктор», Николая Сладкова «Дятел», «Кто в моём доме живёт?», рассматривали иллюстрации в книгах. А еще мы рассмотрели герб города Елабуга. На нем тоже изображен дятел. Почему бы это? Дети заинтересовались этой удивительной птицей,  им  захотелось узнать больше  о ней. Здесь нам на помощь пришел интернет. Мы собрали много интересных фактов о дятле, а чтобы и родители поближе познакомились с «лесным доктором», был выпущен «Экологический вестник». Вот что нам удалось узнать.   Дятел –  очень  умная и полезная птица. Он  играет важную роль в экологии леса, оставляя выдолбленные им дупла для других гнездящихся в них мелких птиц и животных. Кроме того, он в большом количестве поедает  насекомых, питающихся древесиной. За один день каждый дятел успевает осмотреть и очистить от вредителей не менее ста деревьев. Всего за один «прием пищи» может съесть около тысячи муравьев или несколько сотен личинок короедов. Очень трудолюбивая птица дятел. И народ в нашем городе с давних времен славился трудолюбием. Вот вам и разгадка того, как дятел появился на гербе нашего города! Всем детям хочется подержать на ладони птицу. Мы исполнили это желание: раскрасили силуэты дятлов из картона, получились как настоящие, а затем посадили их на дерево на бумажном листе. Пусть делают свое дело! Если весной и летом основу рациона составляют животные корма, то осенью и зимой птица переключается на растительную пищу. В лесах с хвойными породами деревьев их основной корм — семена из шишек.  Для долбления шишек используется «кузница», специально отведённое место — развилка дерева, щель в коре или отверстие, проделанное дятлом, в которое вставляется шишка. В нашем уголке природы дети рассмотрели шишки хвойных деревьев, которые растут в нашем крае: сосны, ели и лиственницы. А на прогулке навестили хвойный уголок детского сада: огромные ели с множеством шишек. Жаль, что пока дятлов мы на них не видели. А, может, и хорошо это. Значит, наши деревья здоровые! К празднику ребята выучили стихи, приготовили сценку.  И, конечно, поиграли в любимые игры. Известно, что дятел способен стучать по дереву с частотой до двадцати ударов в секунду. Это невероятная, огромная скорость, за которой не всегда способен уследить человеческий глаз и нам не удастся повторить этот рекорд. Но  ребята попробовали себя в роли «музыкальных дятлов». Они взяли барабаны и проверили свой музыкальный слух. Отлично получилось.Теперь наши воспитанники всегда будут помнить об этом лесном труженике!

 Бу эш! 25 ноябрьдә 1 нче номерлы өлкән төркем балалары бу тынгысыз хезмәтчәннең бәйрәмен - туксан көнен билгеләп үттеләр.Бәйрәмгә кадәр үк без балалар язучылары Евгений Чарушинның «Дятель», Виталий Бианканың «дятель и малиновка», Михаил Пришвинның «Лесной доктор», Николай Сладковның «Дятель», «Кем минем йортымда яши?балалар китаплардагы иллюстрацияләрне карадылар. Тагын без Алабуга шәһәре гербын карадык. Анда да тукран сурәтләнгән. Ни өчен бу? Балалар бу гаҗәеп кош белән кызыксындылар, аның турында күбрәк белергә теләделәр. Монда безгә интернет ярдәмгә килде. Әти-әниләр дә «урман табибы» белән якыннан танышсын өчен, «экологик хәбәрче»чыгарылды. Менә нәрсәне белә алдык.Тукран-бик акыллы һәм файдалы кош. Ул урман экологиясендә мөһим роль уйный, алар биргән бушлыкны башка ояла торган вак кошлар һәм хайваннар өчен калдыра. Моннан тыш, ул агач белән туенучы бөҗәкләрне дә күп ашый. Бер көн эчендә һәр атаана карарга һәм корткычлардан кимендә йөз агачны чистартырга өлгерә. Барлыгы бер «ризык кабул итү» дә меңгә якын кырмыска яки берничә йөз личинка короед ашарга мөмкин. Бик тырыш кош эшчән. Шәһәребездә халык та Элек-электән хезмәт сөючәнлеге белән дан тоткан. Менә Сезгә шәһәребез гербында Тукайның ничек барлыкка килүе дә җиңел түгел! Барлык балаларга да кош-корт тотасы килә. Без бу теләкне башкардык: картоннан тукыма силуэтларын буядык, чын буларак килеп чыктык, ә аннары агачка кәгазь биттә утырттык. Үз эшләрен башкарсыннар! Яз һәм җәй рационның нигезен терлекләр азыгы тәшкил итсә, көзен һәм кышын кош-корт үсемлекләр ризыгына күчә. Ылыслы токымлы урманнарда аларның төп азыгы-күркәдән орлыклар. Күркәләрне сузу өчен махсус билгеләнгән урын — агач җәю, тамырдагы щель яки тукран белән эшләнгән тишек кулланыла. Табигать почмагында балалар безнең якта үсә торган ылыслы агачлар: нарат, чыршы һәм карагай күркәләрен карадылар. Ә урамда балалар бакчасының ылыслы почмагына бардылар: күп кенә күркәләр белән зур чыршылар. Кызганыч, без аларда тукраннарны күрмәдек. Ә, бәлки, бу да яхшы. Димәк, безнең агачлар сәламәт! Бәйрәмгә балалар шигырьләр өйрәнделәр, сәхнә әзерләделәр. Һәм, әлбәттә, яраткан уеннарга уйнадык. Эшченең ешлыгы секундына егерме тапкырга кадәр булган агачны шакырга сәләтле булуы мәгълүм. Бу-гаҗәеп, зур тизлек, аның артында кеше күзен һәрвакыт күзәтеп тора алмый һәм без бу рекордны кабатлый алмыйбыз. Әмма балалар үзләрен «музыкаль дятллар " ролендә сынап карадылар. Алар барабаннарны алдылар һәм үзләренең музыкаль ишетүләрен тикшерделәр. Бик яхшы килеп чыкты! Хәзер безнең тәрбияләнүчеләр бу урман эшчәнлеген һәрвакыт истә тотачаклар!