Сегодняшний тематический день в старшей логопедической группе №11  посвящаем красивой обитательнице наших лесов и парков, любительнице орешков и обладательнице самого пушистого хвоста – белке. Дети хорошо знают, как выглядит этот симпатичный зверёк. Познакомим их с ним поближе. Белка – это грызун с пушистым хвостом, которым он, кстати, укрывается как тёплым одеялом, когда спит. Зверёк это очень проворный, пугливый, прожорливый и забавный. Белки бывают разными: светло-серого, тёмного (почти чёрного) цвета, или рыжего. А бывают белки-летяги: зверьки, которые перелетают с дерева на дерево, расправляя специальную широкую кожную складку – летательную перепонку. Белки – очень жизнеспособные существа. Они водятся в лесах всех континентов Земли, кроме Австралии и Антарктиды. У них есть враги в природе: например, еноты, совы и змеи. Но и сама белка – не вегетарианец. Кроме желудей, орешков и семян из шишек хвойных деревьев, она, если подвернётся случай, съест и насекомое, и яйца в птичьем гнезде (и птенцов тоже), и лягушку.

Белка, как и заяц, – это зверь-одиночка. Но в сильный мороз несколько грызунов собираются вместе в одном гнезде и греют друг дружку. Беличье гнездо – это дупло, устланное внутри сухими листьями, травой, мхом и перьями. Если же дупла найти не получается, то белка построит обычное гнездо, похожее на птичье – прямо на ветках, и застелит мягким наполнителем его. Большую часть жизни белки проходят на «верхних этажах» леса, а на землю с деревьев спускаются редко и ненадолго. Белки, живущие в парках, привыкают к близости людей и охотно принимают от них угощения. Но приручить их по-настоящему невозможно: слишком пугливый это зверёк.  Дети были активными участниками игрового творческого занятия. Все вместе посмотрели видеосюжет о жизни белки, рассмотрели книги и журналы, отгадывали загадки, слушали стихи, выучили весёлую пальчиковую гимнастику о белочке. А завершился тематический день творческим мероприятием по созданию аппликации "Белочка".

Бүгенге тематик көн 11-нче номерлы өлкән логопед төркемендә безнең урманнарның һәм паркларның матур яшәүчесенә, чикләвек яратучысына һәм иң пушкалы койрык иясе – аксымга багышлыйбыз. Балалар бу сөйкемле җәнлекнең ничек күренүен яхшы белә. Аларны аның белән якыннан таныштырырбыз.

Аксым-ул пушистым койрыклы кимерүче, сүз уңаенда, ул йоклаганда җылы юрган кебек яшеренә. Бу-бик җитез, куркучан, кызу һәм кызык. Аксым төрле була: ачык соры, кара, кара, яки рыжего. Ә аксым-очкычлар: агачтан агачка очучы җәнлекләр була, алар махсус киң күн складкасы – очкыч бытбылдык җәя.

Аксым-тормышка сәләтле кешеләр. Алар урнашкан урманнарда барлык континенты Җир, моннан тыш Австралия һәм Антарктида. Аларның табигатьтә дошманнары бар: мәсәлән, еноталар, совалар һәм еланнар. Тик үзе дә аксым-вегетарианец түгел. Имән чикләвеге, чикләвек һәм ылыслы агачларның күркәләреннән тыш, ул, әгәр очрак килеп чыкса, бөҗәк тә, кош оясында йомырка да (кош-корт та), бака да ашый.

Аксым, куян кебек үк, ул ялгыз түгел. Тик көчле салкынга берничә кимерүче бер ояда бергә җыела һәм бер-берсен җылыта. Оя - коры яфраклар, үлән, мех һәм каурыйлар эчендә урнашкан дөңгез. Әгәр дупла табылмый икән, аксым кошка охшаган гадәти ояны төзиячәк – ботакларда ук, аны йомшак тутыргыч белән тутырачак. Аксым гомеренең зур өлешен урманнар «өске катларында» уза, ә агачлардан җиргә сирәк һәм бераз гына төшә.

Паркларда яшәүче аксымнар кешеләргә якын булырга күнеккән һәм алардан бик теләп ризык кабул итә. Тик аларны чын-чынлап өйрәтеп булмый: артык куркыныч бу җәнлек.

Балалар иҗади дәресләрдә актив катнаштылар. Барысы бергә аксым тормышы турында видеосюжет карадылар, китаплар һәм журналлар карадылар, табышмакларга җавап бирделәр, шигырьләр тыңладылар, Белочка турында күңелле бармак гимнастикасы өйрәнделәр. Ә тематик көн аппликация ясау буенча «Белочка " дигән иҗади чара белән тәмамланды».