С давних пор на Руси 12 ноября отмечается Синичкин день – день встречи зимующих птиц.  «Невелика птичка синичка, а свой праздник знает», - так говорили наши предки.  Согласно народным приметам, именно к этому времени синицы, предчувствуя скорые холода, перебирались ближе к человеческому жилью. Считалось, что эта маленькая птичка может подсказать, какая погода будет. Наши предки знали, что если во двор слеталось множество синиц, то скоро настанут морозы. Свист птицы предвещал ясный день, а если они начинали пищать - то ночной мороз. Снегопадов и метелей ждали, если в этот день синицы собирались у кормушек.  Кроме того, на Руси считали, что синица приносит в дом счастье и удачу, её старались привлечь кормушками, несолёным салом, нежареными  семечками тыквы или подсолнечника. Если птичка заглянула в окно или залетела в дом и быстро вылетела, или села на руку - жди положительных перемен, веселья и исполнения заветного желания.  Вот и мы, ребята и педагоги 1 группы, водим давнюю дружбу с этими птахами, и в этом году отметили вместе с пернатыми их праздник. Сначала мы тщательно готовились:  рисовали плакаты, раскрашивали рисунки с зимующими птицами, изучали их повадки, какой корм они предпочитают. А главное, ребята вместе с родителями провели семейную экологическую  акцию «Моя кормушка для пернатых». Они изготовили и развесили кормушки во дворах своих домов, чтобы каждое утро, уходя в детский сад, имели возможность покормить своих пернатых соседей. Кроме этого мы заготовили корма для птиц, чтобы наполнять ими кормушки в детском саду. В Синичкин день мы организовали праздник: читали стихи, отгадывали загадки, организовали «птичий концерт», играли в игры. После праздника устроили для наших пернатых друзей настоящий пир: угостили их различными птичьими «деликатесами». Мы угощали птичек и приговаривали: «Птичка, птичка вот тебе крошки с моей ладошки!». Последуйте нашему примеру! Ведь в зимнее время нашим пернатым друзьям бывает холодно и голодно! Из десяти синиц доживает до весны только одна. И наша с вами задача: не дать погибнуть зимой от голода нашим зимующим птицам, сделать для них кормушки и подкармливать птиц зимой. Я надеюсь, этот праздник открыл для всех нас что-то новое и интересное и крепче станет дружба между людьми и птицами!  Народная мудрость гласит: «Покорми птиц зимой – они послужат тебе весной!»         

Борынгы заманнардан бирле Русьтә 12 ноябрь – кышлаучы кошларны каршы алу көне буларак билгеләп үтелә. "Кечкенә кош-корт, ә үз бәйрәмен белә", - диләр безнең ата-бабаларыбыз. Халык сынамышларына караганда, нәкъ менә шушы вакытка, ашыгыч салкыннарны сизеп, кеше торагына якынрак күчеп киләләр. Бу кечкенә кош һава торышының нинди булачагын әйтә ала, дип саналды. Безнең ата-бабаларыбыз ишегалдына синицалар күп килсә, тиздән салкыннар басачак, дип белгән иде. Кош свисты предвещал ачык көн, ә әгәр алар башлады ашарга булса, төнге суык. Кар явуны һәм бураннарны бу көнне җимлекләр янына җыелсалар көттеләр. Моннан тыш, Русьтә синица өйгә бәхет һәм уңыш китерә дип санаганнар, аны җимлекләр, тозсыз салам, кыздырылмаган кабак яки көнбагыш орлыклары белән җәлеп итәргә тырышканнар. Әгәр кош тәрәзәгә күз салса яки өйгә тиз очып китсә, яки авылның уңай үзгәрешләрен, күңел ачуларын һәм көтелгән теләкне үтәүләрен көт.  Без дә, 1 нче төркем балалары һәм педагоглары, бу кошлар белән күптәнге дуслыкны йөртәбез, быел да аларның бәйрәмен билгеләп үттек. Башта без җентекләп әзерләндек: плакатлар ясадык, кышлаучы кошлар белән рәсемнәр ясадык, аларның повадкаларын өйрәндек, нинди азыкны өстен күрәбез. Ә иң мөһиме, балалар әти-әниләре белән бергә «каурыйлар өчен минем җимлекем»дигән гаилә экологик акциясе үткәрделәр. Алар, һәр иртә, балалар бакчасына киткәндә, үзләренең каурыйлы күршеләрен туендыру мөмкинлеге булсын өчен, үз йортлары ишегалларында җимлекләр ясап элеп куйганнар. Моннан тыш, балалар бакчасында җимлекләр тутыру өчен кошлар өчен азык әзерләдек. Синичкин көнендә без бәйрәм оештырдык: шигырьләр сөйләделәр, табышмакларга җавап бирделәр, «кошлар концерты» оештырдылар, уеннар уйнадылар. Бәйрәмнән соң канатлы дусларыбыз өчен чын пир оештырдылар: аларны төрле кошлар «деликатеслар»белән сыйладылар. Без кошларны сыйладык һәм:"кош, менә сиңа минем кулымдагы песи!». Безнең үрнәккә иярегез! Чөнки кышкы вакытта канатлы дусларыбызга салкын һәм ач була бит! Ун синицадан язга кадәр берүзе генә яши. Һәм безнең бурыч-кышын кышын кышлаучы кошларга ачлыктан үлүне булдырмау, алар өчен җимлекләр ясау һәм кышын кошлар ашату. Мин ышанам ки, бу бәйрәм барыбыз өчен дә яңа, кызыклы һәм ныклы яңа нәрсә ачты, кешеләр һәм кошлар арасында дуслык ныгыр. Халык зирәклеге: "Кышын кошларны буйсындыр – алар сиңа яз көне хезмәт итәчәк!».