«Кто сказал, что надо бросить песни на войне.

 После боя сердце просит музыки вдвойне»

 (из к/ф «В бой идут одни старики»)

 Война и песня: что может быть общего? Казалось бы, тяготы и страдания военного времени не оставляют места для песен. И, тем не менее, песня всегда сопровождала солдата в походе и на привале, а иногда и в бою. Она помогала ему преодолевать трудности и лишения фронтовой жизни, поднимала боевой дух воинов, сплачивала их, шла с солдатом в бой, вливала в него новые силы, отвагу, смелость. Каждый год войны рождал новые песни. Песни Великой Отечественной войны и теперь, спустя 75 лет, по-прежнему волнуют души ветеранов, любимы людьми нового поколения, которое знает о войне из рассказов своих дедушек и бабушек.Песни – как люди: у каждой своя биография, своя судьба. Одни умирают, едва появившись на свет, никого не растревожив. Другие вспыхивают ярко, но очень скоро угасают. И лишь немногие долго живут и не старятся. Тем и дороги нам эти немногие, такие разные и непохожие, близкие и далекие.Песня «Катюша» олицетворяла все самое лучшее в жизни – все то, что пытался разрушить беспощадный фашист. А история создании песни удивительна! Если бы не знакомство, одним весенним днём,  в редакции газеты «Правда» Михаила Васильевича Исаковского с композитором Матвеем Исааковичем Блантером, мы бы, наверное, так и не стали обладателями всемирно известного шедевра. Впервые «Катюша» прозвучала 27 ноября 1938 года в Колонном зале Дома Союзов в Москве.  Вместе с оркестром под управлением Виктора Кнушевицкого её исполнила Валентина Алексеевна Батищева…А потом пришла Война. И зазвучала «Катюша» уже с другими интонациями и в другом контексте. Катюша стала и санитаркой, и бойцом, и ждущей с победой солдата, и партизанкой.Сильное впечатление «Катюша» производила не только на наших бойцов, но и на фашистов. Особенно в исполнении самого грозного артиллерийского оружия Красной Армии – мобильных реактивных минометов БМ-8 и БМ-13. Первый залп из него 14 июля 1941 года дала батарея капитана Ивана Андреевича Флёрова, который посмертно получил Звезду Героя за те бои лишь в 1995 году. Это произошло под белорусским городом Орша, совсем рядом со смоленской родиной песни. «Привет от Катюши», – приговаривали бойцы. И привет был столь горячий, а песенный образ столь ярким, что имя девушки моментально заменило казенную аббревиатуру. А в сердце народа, завоевавшего Победу, осталась тихая и нежная лирическая песня Исаковского и Блантера о любви и верности.Воспитанники и родители нашего детского сада, весь учебный год планомерно готовились и готовятся к значимой дате  – 75-й  годовщине  Победы над фашистской Германией. Ещё осенью  две звездочки  Лилиана и Ралина  Галкины стали победителями конкурса «Две звезды», проходившем в г.Елабуге, где  в их исполнении прозвучала всеми любимая  песня «Катюша». Продолжается работа и в других направлениях, но об этом в наших следующих информационных блоках.Сугыш һәм җыр: уртак нәрсә булырга мөмкин? Сугыш чорының авырлыклары һәм газаплары җырлар өчен урын калдырмый кебек. Шуңа да карамастан, җыр солдатны походта, привалда, ә кайвакыт сугышта озатып йөрде. Ул аңа фронттагы авырлыкларны җиңеп чыгарга ярдәм итә, сугышчыларның сугышчан рухын күтәрә, аларны берләштерә, солдат белән сугышка бара, аңа яңа көч, батырлык, кыюлык өсти. Сугыш елы саен яңа җырлар туа. Бөек Ватан сугышы җырлары хәзер дә, 75 елдан соң, элеккегечә, ветераннарның күңелләрен, яңа буын кешеләренең яраткан җырларын, әби-бабаларының хикәяләрен белә. Җыр-кешеләр кебек: һәркайсының үз биографиясе, үз язмышы бар. Берәүләр дөньяга килгәч, беркемне дә борчымый. Башкалар якты кабына, әмма бик тиздән сүнә. Бик азлар гына озак яши һәм картаймый. Безгә дә бу бик азлар гына, төрле һәм охшамаган, якыннарыбыз һәм еракларыбыз. «Катюша» җыры тормышта иң яхшысын – аяусыз фашистны җимерергә омтылган бөтен нәрсәне гәүдәләндерде. Ә җырның барлыкка килү тарихы искиткеч! Бер яз көне, Михаил Васильевич Исаковскийның композитор Матвей Исаакович Блантер белән «Правда» газетасы редакциясендә танышмасак, без бөтен дөньяга танылган шедеврга ия булмас идек. «Катюша» беренче тапкыр 1938 елның 27 ноябрендә Мәскәүдә Союзлар Йортының Колонналар залында яңгырый. Виктор Кнушевицкий җитәкчелегендәге оркестр белән бергә аны Валентина Алексеевна Батищева башкарды… Ә аннары сугыш килә. "Катюша"башка интонацияләр һәм башка контекстта яңгырады. Катюша санитарка да, сугышчы да, солдатның җиңүе белән көткән, партизанка да булды. «Катюша» безнең сугышчыларга гына түгел, фашистларга да көчле тәэсир ясады. Аеруча Кызыл Армиянең иң дәһшәтле артиллерия коралын – БМ-8 һәм БМ-13 мобиль реактив минометларын башкаруда. Аның беренче залпын 1941 елның 14 июлендә капитан Иван Андреевич Флеровның батареясы бирә, ул үлгәннән соң Герой Йолдызын 1995 елда гына ала. Бу хәл Белоруссиянең Орша шәһәре астында, Смоленск Ватаны белән янәшәдә генә булган. "Катюшадан сәлам" » – дип хөкем иттеләр сугышчылар. Һәм сәлам шундый кайнар иде, ә җыр образы кызның исемен тиз арада казна аббревиатурасын алыштырды. Ә җиңүне яулаган халыкның йөрәгендә Исаковның тыныч һәм назлы лирик җыры, мәхәббәт һәм тугрылык турында Блантер калды. Безнең балалар бакчасында тәрбияләнүчеләр һәм ата-аналар, уку елы буе планлы рәвештә әзерләнделәр һәм әһәмиятле датага – фашист Германиясен җиңүнең 75 еллыгына әзерләнәләр. Тагын көз көне ике йолдызчык-Лилиана һәм Ралина Галкиналар Алабуга шәһәрендә узган «Ике йолдыз» бәйгесендә җиңү яулады. Башка юнәлешләрдә дә эш дәвам итә, әмма бу хакта безнең түбәндәге мәгълүмат блокларында урын алыр.