Гаилә тормышыбызның нигезе. Гаилә нык, тату икән, димәк, дәүләт тә нык, тату дигән сүз. Һәр кеше бәхетле гаилә корырга омтыла. Кечкенәдән ата-ананың сүзен тыңлап, хөрмәт итеп, ата-анасына карата гадел, әдәпле булып, игелек итеп үскән кеше генә бәхетле гаилә кора ала.  Гаиләдә ата-ана изге, хөрмәтле кеше. "Ана хакын уч төбендә тәбә кыздырып ашатсаң да, кайтара алмассың,"- ди халкыбыз. Әни дип безнең телебез ачылган. Иң тәүге адымыбызны  да әни ярдәме белән киткәнбез. Сиңа ничә яшь булса да, һәрвакыт  әнинең кайгыртуы кирәк. Әниеңне яратуың никадәр көчле булса, яшәвең шулкадәр якты, шатлыклы булыр. Гаиләдә иң зур баш кеше - әти. Чәнки ул гаилә әгъзаларын кайгырта, җил яңгырдан саклый, төрле авырлыклар килгәндәаларны яклый. Өйдәге иң авыр эшләрне дә әти эшли. Ул өйнең терәге, таянычы. Ата кеше гаиләне яклаучы, туендыручы, яшәү шартларын булдыручы һәм гаилә намусын саклаучы. Бер үк вакытта ата - аек акыл иясе дә. Ул булмаса, тормышның рәте китә.

                                 Әти эштән кайтып керсә, 

                                  Өйләр китә яктырып.

                                  Көне буе сагынгындыр, 

                                 Ул да кайта атлыгып.

                                 Хәлне сорый баштан сыйпап,

                                 Миңа чаңгы көйләшә.

                                Әнием белән әти

                                Гел елмеп сәйләшә.

                                Барыбызга да булыша

                                Үзенең дә күп эше.

                                 Әнигә, миңа, сеңлемә 

                                 Әти иң кирәк кеше!