22 июня 1941 года – черный день в истории нашей Родины, начало самой жестокой, самой кровопролитной войны. Этот день напоминает нам о гибели миллионов наших сограждан, о разрушенных жизнях и разрушенных надеждах.Очень важно сохранить в памяти воспоминания о боли, горе и потерях, о миллионах погибших, о разрушенных городах и деревнях той ужасной войны, ставшей самым страшным испытанием, которое с честью выдержала наша страна. В День памяти и скорби мы склоняем головы перед подвигом тех, кто отстоял свободу и независимость нашей Родины, кто отдал жизнь за право жить нам под мирным небом. Сохранить память о войне, о подвиге нашего народа, защитить ее от нападок и искажений и передать потомкам — наш священный долг.

1941 елның 22 июне-Ватаныбыз тарихында кара көн, иң аяусыз, иң канкойгыч сугышның башы. Бу көн безгә миллионлаган ватандашларыбызның һәлак булуы, җимерелгән тормышлар һәм җимерелгән өметләр турында искә төшерә.Авырту, кайгы һәм югалтулар, миллионлаган һәлак булучылар, җимерелгән шәһәрләр һәм авыллар турындагы истәлекләрне истә тоту бик мөһим, бу безнең илнең иң куркыныч сынавы булды. Хәтер һәм кайгы көнендә без Ватаныбызның азатлыгын һәм бәйсезлеген яклаган, тыныч күк астында яшәү хокукы өчен гомерләрен биргән ватандаш  каһарманнарыбызның  батырлыгы алдында баш иябез.Әлеге  аяусыз Сугыш, халкыбызның батырлыгы турында хәтерне саклау, аны һөҗүмнәрдән һәм бозулардан яклау һәм киләчәк буыннарга тапшыру — безнең изге бурычыбыз.