Сегодня учителя татарского языка и литературы презентация книги «Шигриятькә гашыйк рәссам», посвященной 125-летию Бакый Урманче.125 лет назад, 23 февраля 1897 года, родился выдающийся татарский художник, живописец, скульптор, график, фотохудожник, первый татарский профессиональный художник в СССР Баки Урманче (1897-1990). Баки Идрисович Урманче (тат. Бакый Идрис улы Урманче; 23 февраля 1897, д.Куль-Черкен Тетюшского уезда Казанской губернии, РИ – 6 августа 1990, Казань, Татарстан) – татарский художник, живописец, скульптор, график, фотохудожник. Народный художник РСФСР, народный художник ТАССР, заслуженный художник Казахской ССР. Лауреат Республиканской премии имени Габдуллы Тукая (1967). Первый татарский профессиональный художник в СССР. Родился в татарской семье имама Идриса Урманче и вышивальщицы Махджубы Урманче. На момент рождения стал четвёртым ребёнком в семье и первым сыном – всего в семье Урманче было шесть дочерей и два сына. Семейная обстановка сказалась на становлении маленького Урманче как художника – вышивание, ткачество, народные промыслы, рисование узоров были частью жизни семьи. Его дед работал красителем. В десять лет Баки приезжает в Казань, чтобы научиться хорошо рисовать, но в медресе рисованию не учили, а двери художественной школы для татар в то время были закрыты. Баки Урманче много ездил по стране и сменил много профессий – был шахтёром Донбасса, учителем на Тамбовщине, рабочим Надеждинских заводов на Урале, служил в Средней Азии во время первой мировой войны. В 1918 работал школьным инспектором в Глазове, посещал местную художественную студию и получил первые уроки рисования. 1919 окончил казанские художественные мастерские, а в 1926 – ВХУТЕМАС. Он стал первым татарским художником, который получил высшее профессиональное художественное образование. 

Бүген татар теле һәм әдәбияты укытучылары Бакый Урманченың 125 еллык юбилеена багышланган «Шигриятькә гашыйк рәссам» китабын тәкъдир итү кичәсендә катнаштылар. 

Бакый Идрис улы Урманче – РСФСРның халык рәссамы, ТАССРның халык рәссамы, Казахстанның атказанган рәссамы, Г.Тукай исемендә Дәүләт премиясе лауреаты.
Бакый Урманче 1897 елның 23 февралендә Казан губернасы Тәтеш өязендә Күл–Черкән авылында (хәзер Татарстанның Буа районы) татар гаиләсендә, Идрис имам һәм чигүче Мәхҗүбә апа гаиләсендә дүртенче бала булып дөньяга килә (барлыгы гаиләдә алты кыз һәм ике малай була). Гаиләнең көнкүреше Бакыйның сәнгатькә тартылып үсүенә зур йогынты ясый, чөнки чигү–тегү, туку, халык һөнәрчелеге белән шөгыльләнү, бизәкләр ясау–төшерү – гаилә тормышының бер өлешен тәшкил итә. Бакыйның бабасы да буяучы булып көн күргән.
10 яшендә Бакый рәсем ясарга өйрәнергә теләп, Казанга килә, әмма мәдрәсәдә моңа өйрәтмиләр, сәнгать мәктәпләре ишеге исә ул вакытта татарлар өчен ябык була. Бакый Урманчега илне күп гизәргә, төрле һөнәрләр үзләштерергә туры килә – Донбасста шахтер, Тамбовщинада укытучы, Уралда Надеждинский заводларында эшче, беренче дөнья сугышында Урта Азиядә хезмәт итә ул.
Октябрь инкыйлабыннан соң, 1919 елда гына Бакый беренче рәсем дәресләре ала. Ул чакта Глазовода мәктәп инспекторы булып эшли һәм җирле сәнгать студиясенә йөри. Бакый Урманче югары һөнәри белем алган беренче татар рәссамы була.