Без һәркөн иртән кайда булса да ашыгабыз. Һәрберебез юл белән очраша. Тормыш шулай корылган – без юлларсыз яши алмыйбыз.Сәяхәткә җыенсак та, дусларыбыз, якыннарыбыз белән күрешергә уйласак та, юллар үтәргә туры килә. Ә юл – бер-берсен узышып чапкан машиналар ташкыны һәм ашыгучы җәяүлеләр. Ул юлларны хәвеф-хәтәрсез генә үтү безнең тормышыбызның иминлеген тәэмин итә. Авыл урамнарында машиналар күп йөрми. Ә менә шәһәр, районга чыксак, бертуктаусыз машиналар йөрүенә аптырап, югалып калабыз. Юл һәлакәтләренең күбесе игътибарсызлыктан, мәгънәсез тәвәккәллектән килеп чыга. Юл иминлеге мәсьәләсе елдан-ел кискенләшә. Юлларда аварияләр үзләреннән-үзләре генә барлыкка килми. Алар кемнең дә булса, теге яки бу кагыйдәләрне дөрес үтәмәвеннән килә. Шуның өчен дә юл йөрү кагыйдәләрен белү һәм аларның таләбен үтәү -һәркемнең бурычы.