Кыш бабай безгә кунакка килеп киткән иде инде. Бик күп бүләкләр дә китерде, безнең белән җырлады, биеде, күңел ачты һәм безгә  матур теләкләр теләде. Кыш бабайның тагын бик күп балалар бакчасына балаларны Яңа ел бәйрәме белән котларга барасы булганлыктан, ул бездә озак тора алмады, бездән гафу үтенде дә, безне үзенә кунакка чакырып, саубуллашып китеп барды. Менә без бүген Кыш бабайда кунакта. Кыш бабайның могҗизалы урманындагы каршылыкларны җиңеп чыгу өчен тылсымлы сүзләр өйрәндек, Шүрәлене азат иттек, сихерләнгән Таһир белән Зөһрәне коткардык, матур теләкләр тели - тели төрле төстәге тасмаларны агач ботакларына бәйләдек, тылсымлы карта буенча барасы юлыбызны билгеләдек, Убырлының себеркесенә атланып ярыштык, аҗдаһаны тылсымлы ризыклар белән сыйладык һәм, ниһаять без Кыш бабай янына килеп җиттек.