Дөрестән дә шулай. Менә бүген дә безнең бакчабызга 3 нче сыйныф укучылары кунакка керде. Чөнки без алар белән кара - каршы күршеләр бит, бары тик коридор гына аерып тора. Мәктәптә башлангыч сыйныфлар атналыгы дәвам итә. Алар бик матур итеп ясалган, тирән эчтәлекле, һәркемне үзенә җәлеп итә торган күргәзмәләр, конкурслар оештырдылар, дәрестән тыш чаралар  үткәрделәр. Күбесендә без дә катнаштык, кунакта  булдык . Шулай итеп, без үзебездә тәрбияләнеп мәктәпкә киткән балаларны, хәзер инде укучыларны, бер дә онытмыйбыз.Төрле бәйрәм иртәләренә чакырабыз, бергәләп экскурсия, походларга барабыз, конкурслар үткәрәбез һәм аларның дәресләрендә булып, аң -  белем дәрәҗәләре белән танышып барабыз. Бүген без аларга рус халык әкияте "Шалкан"ны сәхнәләштереп  күрсәттек. Алар безнең уйнавыбызны бик яраттылар. Үзләре дә безгә  буш кул килмәгәннәр: һәрберсе үзе уйлап чыгарган әкиятне сөйләде, табышмаклар әйтештек. Аннан соң "Бу рәсем кайсы әкияттән?" исемле уен уйнадык. Бу очрашу безгә  бик  күп  белем өстәде һәм  тәрбияви мәгънәгә ия булды. Барыбызга да бик күңелле булды. Балалар да, укучылар да бу очрашуны бәйрәм итеп кабул иттеләр.