Бакчабызның гөлләргә, чәчәкләргә күмелеп утырган вакыты. Нинди генә матур чәчәкләр юк монда! Үзебез карап, тәрбияләп үстергәнгә күрә, алар безгә бик кадерле. Без матурлыкны яратабыз. Шул матурлыкны саклыйк. Табигатебезнең байлыкларына битараф булмыйк. Бер яктан балага  хезмәт тәрбиясе бирелсә, икенче яктан нәфасәти тәрбия бирелә. Үзе җирен эшкәртеп, үзе орлыклар чәчеп, чүпләрен утап, суын сибеп үстерсә, бала бервакытта да бу гөл - чәчәкләрне рәнҗетми, таптамый. Ә, бәлки, киресенчә ул аларны саклый. Балаларда без шәфкатьлелек, миһербанлылык  хисләре дә тәрбиялибез.