“Ура,  ниһаятъ кыш җитте”,- дип, кайчан гына кышның беренче аен каршы алган идек. Ә хәзер инде аның соңгы - февраль ае да җитте. Ләкин кыш ае булганга карап, урамда кыш дип әйтә торган да түгел. Чөнки көннәр җылы, түбәләрдә тамчылар тама, карлар әкренләп эри башлады. Ләкин бу айны аның кадәр начар ай дип әйтмәс идем мин. Бу айда күп кенә бәйрәмнәрне билгеләп үтәләр. Мисал өчен, шуларның берсе 23 нче февраль -  Ватанны саклаучылар көне. Һәм менә шул уңайдан, 8 нче февраль көнне 8 нче сыйныф укучылары, клуб янына һәйкәл чистартырга менделәр. Алар анда көрәкләр, себеркеләр һәм башка кирәк - ярак әйберләр алып килделәр. Кайсыкар көрәде, кайсы себерде дигәндәй, берсе дә эшсез басып тормады. Бергә - бергә эшләве дә бик күңелле булды, шулай ук һәйкәл дә кардан арынды.