Солдат сугышны сайламый, ул халкы алдында, Ватаны алдында бурычын гына үти. Аның каһарманлыгы, батырлыгы, Ватанга тугрылыгы шунда күренә. Егерменче гасырның 80-90 еллары безнең ил тарихында бик гыйбрәтле еллар булды... Башта ерак Әфганстанда, ә соңрак, СССР дәүләте таркалган чорлардан соң – Кавказдагы Чечен республикасында рәхимсез сугыш учаклары дөрләде. Күпме меңнәр, күпме ир-егетләр шундагы кырларда ятып калдылар. Үлем рәхимсез бит...

      Шушы сугышларда катнашып Ватан алдында изге бурычларын үтәгән авылдашларыбыз каһарманлыкларын без һичкайчан онытмабыз. “Исәннәрнең кадерен бел, үлгәннәнең каберен бел!”. Бу сүзләр һәрчак актуаль. Менә февраль аенда мәктәбебездә патриотик айлык бара. Шуның кысаларында 7 класс укучылары тарих укытучысы Ф.Х. Кашшапов җитәкчелегендә Чечня сугышында катнашып Батырлык ордены белән бүләкләнгән Ишмуратов Марсель Илгиз улының Урта Аты авылы зиратында урнашкан каберен чистартып кайттылар. (Ул сугыштан исән- сау кайтса да, озак та тормый сугышта алган яралардан үлеп китә). Саваплы эшләр дәвамлы булсыннар. Батырларның даны мәңгелек!