Бала өчен әкият-улфантазия, уйдырма гына түгел, ул аның өчен чынбарлык. Әкият аша тормыш һәм үлем, ярату, мәхәббәт һәм ачу, күралмау, кайгыртучанлык хисләре белән таныша алабыз. Бу хисләр балалар өчен әкияти, аларның аңнары өчен аңлаешлы, әмма дә ләкин әхлак тәрбиясе чынбарлык булып кала.

Муса Җәлил-халык улы.
Мин ант иттем җанны кызганмаска
Саклар өчен халкым,илемне.
Йөзәү булса гомерең,син барсын да
Шушы юлга бирмәс идеңме?
Чикләнсә дә гомер,яшьлек безнең
Эзсез сүнә, диеп уйлама!
Әйтсен яшьләр:менә шулай яшәп,
Шулай үлсәң иде дөньяда.
                                 Муса Җәлил.

Серләшәләр,язгы урман

Бөреләр ярган чакта.

Кем нинди һөнәрне сайлый?-

Суз менә шушы хакта.

Алсинә курчагына күлмәк тегә.

Күлмәк тектем.

Мин аңа күлмәк тектем,

Җиңнәрен кыска иттем

Түгәрәк яка уйдым,

Ап-ак күбәләк куйдым.

Әнием бик яратты,

Дәү әнием шаккатты:

Кызым үсеп җиткәч ,-ди

Күрче күлмәк теккән!-ди.