Бу дөньяга тормыш һәм ямь бирә

Олы җанлы изге хатыннар:

Сезне зурлап һәйкәл куяр идем

Сыныгызны коеп алтыннан.

Пьедесталын асылташтан ясап,

Бизәр идем шигырь яздырып;      

Бар Җиһанга әй балкысын иде,

Тулган Айдан хәтта уздырып.

    Әни, ана – бары тик өч хәрефтән торган әлеге сүзләр үзләрендә күпме наз, йөрәк җылысы һәм ниндидер самими көч, саф мәхәббәт саклыйлар. Әйе, әлеге сүзне әйткән саен күңел йомшара, ишеткән саен дөнья ямьләнә. Әни бит ул Җир йөзендә һәркемнең дә иң якын, иң кадерле кешесе. Шуңа күрә аңарга карата булган хисләр ташкыны да бик көчле. Җәннәт аналарның аяк астында дигән җөмлә белән килешмәүчеләр юктыр диярлек. Әйе, алар – аналар, һәм безнең изге бурычыбыз – әлеге изге кешеләргә карата рәхмәтебезне, хөрмәт һәм яратуыбызны белдерү.  

    Иң матур һәм якты бәйрәмнәрнең берсе - Әниләр көне уңаеннан 28 ноябрь көнне мәктәбебездә «Ана назы - җирдә мәңгелек” исемле кичә булып үтте. Биредә белем учагыбызның укучылары аналарына булган мәхәббәт хисләрен сәхнә номерлары аша тапшырды. Һәр чыгыш аерым бер сөю ялкыны, аерым бер әйтеп бетерәлмәслек наз белән сугарылган иде. Әйе, әлеге кичә дистәләгән әнине бергә җыеп, бөтен залыбызны ямьләндерде. Аналар йөрәгендәге якты нурлар тирә-якны балкытты. Һәр чыгыш саен әлеге нур тагын да олыланып китте.  Укучылар исә, әлеге хисләр ташкынында аеруча дәртләнеп сәхнәдә үз осталыкларын күрсәттеләр. Әлеге бәйрәм исә гасырлардан-гасырларга күчеп, чын мирасыбызга әйләнер. Аналарга куелган һәйкәлләр ватылмаган кебек ул да ел саен үткәрелеп чын һәм олуг бәйрәмгә әверелер. Уйлап карасаң, башкача булуы да мөмкин түгел!